Szczepienia, iniekcje i iniekcje w leczeniu chorób

W zeszłym tygodniu byłem na miejscu w związku gołębiarskim, aby zbadać gołębie. Członek powiedział mi, że jego gołębie zostały zbadane przez weterynarza. To powiedziało mu, że jego gołębie zostały zakażone wirusem opryszczki, a następnie „zaszczepił” swoje gołębie przeciwko niemu. Teraz ten lekarz jest znany z tego, że niechętnie pozwala, by opryszczka w ogóle odgrywała rolę u gołębi pocztowych. Tym większe dla mnie zaskoczenie, że nie tylko zdiagnozowano tę chorobę, ale jeszcze bardziej. Postanowiono zaszczepić się przeciwko tej chorobie. Wzmocniła mnie moja wiedza, że ​​ten kolega tak naprawdę nie wierzy w szczepienie przeciwko opryszczce, ponieważ „zaszczepił się” antybiotykiem. Jak powstaje zamieszanie w sporcie gołębiarskim? Cóż w ten sposób. Kiedy weterynarze nazywają zastrzyk antybiotyku szczepieniem, wprowadzamy w błąd hodowców działających w dobrej wierze. Ale nie tylko to “Szczepić przeciw chorobie” z antybiotykami ma niewielkie lub żadne korzyści w chorobach wirusowych. W rezultacie hodowcy praktycznie nie mają wyników “Pseudo szczepienia” a następnie nie widzą korzyści w prawdziwych szczepieniach.
Wszyscy nie musimy zostawiać ludzi w ciemności. Wielu ludziom trudno jest uprawiać ten sport. Gdy tylko pojawi się zachęta do zamieszania, nadejdzie koniec.

Szczepionka
Termin ten jest zarezerwowany dla profilaktycznych szczepień zdrowych zwierząt w celu zapobiegania chorobom. Na przykład obowiązkowym corocznym szczepieniem przeciwko paramyksowirozie jest szczepienie. Istnieją również inne choroby, przeciwko którym szczepimy. Należą do nich ospa, paratyfus, adenowirus, wirus opryszczki, żeby wymienić tylko kilka. Jeśli te patogeny zostaną wstrzyknięte zdrowym zwierzętom w stanie osłabienia, układ odpornościowy gołębi zostaje pobudzony. Przeciwciała są generowane przeciwko chorobom docelowym, dzięki czemu po kontakcie z prawdziwą chorobą pojawia się mniej objawów lub wcale. Piszę tutaj, że podczas szczepienia wstrzykuje się osłabione patogeny. To nie zawsze prawda. Istnieją również szczepionki, w których atenuowane patogeny są liofilizowane. Tutaj otrzymujesz szczepionkę jako rodzaj tabletek w butelce, którą można rozpuścić w dostarczonej wodzie. Szczepionki te są stabilne przez bardzo krótki czas po rozpuszczeniu w wodzie. Stosowanie tych szczepionek przez kilka dni ma niewielką lub żadną wartość. Żywe szczepionki zawierają osłabione warianty patogenu. Skuteczność tych szczepionek musi być wielokrotnie sprawdzana, aby zapobiec zachorowaniu zwierząt po szczepieniu. Wiadomo, że na rynku była dostępna szczepionka przeciwko ospie, której wirus szczepionkowy był tak silny, że zwierzęta zaraziły się ospą po podaniu szczepionki. Tak więc sama szczepionka była odpowiedzialna za pojawienie się ospy. Było też odwrotnie. Oznacza to, że wirus szczepionkowy był zbyt słaby, aby wytworzyć wystarczającą immunizację ciał gołębi. Zjawisko to może również wystąpić, jeśli rozpuszczona szczepionka jest zbyt długo pozostawiona otwarta w wysokiej temperaturze. Skuteczność szczepionki szybko słabnie, w wyniku czego w dalszej części sezonu zaszczepione gołębie zapadają na ospę. Teraz jest jasne, że konieczne jest dokładne i regularne zaszczepianie, aby osiągnąć wystarczający efekt.

Istnieją nie tylko szczepionki żywe, ale także szczepionki martwe. Są to często choroby, których szczepienie jest zbyt ryzykowne. W przypadku żywych szczepionek nadal istnieje ryzyko, że żywe, osłabione wirusy i bakterie ponownie staną się silniejsze, co może prowadzić do problemów.
W ten sposób zwierzęta nadal mogą zachorować. Aby temu zapobiec, niektóre patogeny są szczególnie korzystnie stosowane w zabitych szczepionkach. Tak jest między innymi w przypadku szczepionek przeciwko paramyksowirusom. Praktycznie wszystkie szczepionki przeciw paramyksowirusom zawierają szczepionki zabijające. Żywy, osłabiony wariant wirusa Newcastle kury był również używany we wczesnych latach epidemii paramyksowirusa. Ta szczepionka była kroplowana, spryskiwana lub nakładana na wodę pitną. Ochrona trwała tylko kilka miesięcy. W praktyce nie zapewnia to wystarczającej ochrony, ponieważ hodowcy nie szczepili się co trzy miesiące.
Szczepionki na śmierć na ogół zapewniają dziś dobrą ochronę. Zawsze są wyjątki.

Ochrona przed szczepieniem to nie to samo, co ochrona przed szczepieniem
Powinniśmy odróżnić ochronę przed chorobą wirusową uzyskaną poprzez szczepienie od optymalnej ochrony, którą można osiągnąć dzięki złożonemu harmonogramowi szczepień. Większość szczepionek dostępnych na rynku zapewnia ochronę, dzięki czemu nie można już zaobserwować objawów choroby. Nie gwarantują jednak, że żaden “zdrowy nosiciel” usiądź pod zaszczepionymi zwierzętami. To właśnie to zjawisko skłania władze w Europie do zakazu szczepień na wiele chorób. W przypadku wystąpienia takich chorób wszystkie zwierzęta są (prewencyjnie) zabijane. Przykładem jest wirus ptasiej grypy. Władze tego nie chcą “zdrowi nosiciele” (tj. ci, którzy nadal są zakażeni wirusem grypy) siedzą w grupie zaszczepionych zwierząt. Jednym z powodów jest to, że wirusy te mogą być również niebezpieczne dla ludzi. W ten sposób ryzyko jest zminimalizowane.
Jeśli zwierzę nie jest zdrowe w momencie szczepienia, układ odpornościowy nie zareaguje odpowiednio na szczepienie. To nie może następnie wytworzyć wystarczającej ilości przeciwciał, aby zneutralizować atak prawdziwych patogenów. Na przykład może się zdarzyć, że prawdziwy patogen może przetrwać, nie powodując choroby. Można sobie jednak wyobrazić, że podczas lotów gołąb nie będzie w stanie osiągnąć szczytowej formy.

Szybki test Paramyxo pokazuje mi, że (starsze) zaszczepione gołębie również same przenoszą wirusa. Dlatego producenci szczepionek zalecają szczepienie gołębi co najmniej dwa razy przez pierwszy rok w celu uzyskania jak najwyższego poziomu przeciwciał i znacznego zmniejszenia prawdopodobieństwa rozwoju nosicieli. Praktyka ze skojarzoną szczepionką przeciwko paramykso/opryszczce nauczyła nas, że pojedyncze szczepienie nie jest skuteczne przeciwko temu wirusowi. Dlatego szczepienie przeciwko wirusowi należy powtórzyć po 3-5 tygodniach. Ponieważ jest to szczepienie skojarzone z paramyksowirusem, automatycznie podaje się również drugie szczepienie przeciwko temu wirusowi. Praktyka pokazuje, że problemy młodych gołębi zmniejszają się również w związku z problemami z oddychaniem. Ta druga szczepionka Paramyxo jest częściowo winna. W końcu często obserwujemy to u rocznych dzieci zaszczepionych przeciwko paramyksowirusom. Próby podwójnego szczepienia przeciwko paramyksowirusowi mogą być również odpowiedzialne za fakt, że ginie mniej latków.
Jednak tak długo, jak istnieją kochankowie, którzy uważają te wszystkie szczepienia za nonsens i robią to tylko po to, aby zdobyć świadectwa szczepień, problemy z paramyksowirusem pozostają.
W każdym razie moim zdaniem najlepiej jest szczepić się przeciwko wszystkim chorobom, przeciwdziałając w ten sposób ryzyku nieoptymalnej formy lub złej formy w sezonie.

Zupełnie inne zjawisko występuje po stronie kochanków wierzących w dobroczynne działanie szczepień. Widzimy tendencję do dodatkowego szczepienia gołębi na kilka tygodni przed sezonem lotowym, na przykład szczepionką przeciw paratyfusowi, aby dać kopa w tyłek układowi odpornościowemu gołębi. Tutaj jednak dyskutuje się o skuteczności. Naukowa podstawa dla tego środka nie jest jeszcze dostępna. W związku z tym (nie)skuteczność nie została jeszcze naukowo udowodniona.

Na koniec chciałbym wrócić do tego, jak niektórzy lekarze weterynarii stosują zastrzyki przeciwko ornitozie i opryszczce jako szczepienia “sprzedany” będzie.
Nie dać się ogłupić. Zapytaj swojego weterynarza o imię “szczepionka”. Jeśli ta nazwa nie zostanie wymieniona, możesz być pewien, że wstrzyknięto tylko antybiotyk. Skuteczność pojedynczego wstrzyknięcia antybiotyku przeciwko infekcjom takim jak ornitoza czy opryszczka jest bardzo wątpliwa. Aby było skuteczne, potrzeba więcej niż jednego wstrzyknięcia. Sprzedaż tego zastrzyku jako szczepionki jest więcej niż myląca.

Książka „Duiven gezond houden” zawiera więcej informacji na temat szczepień i infekcji wirusowych.

Powodzenia

Peter Boskamp

Tu idzie bezpośrednio do Sklep internetowy... (kliknij)

Gołąb weterynarza centrum

Julianalaan 7a, 6191 NL AL BEEK (Limburg)
E-mail: Info@pigeonvetcenter.com
Telefon: 0031 46 4371885
Faks: 0031 46 4360346

 

Gołąb Klinika Beek jest częścią lokalnego centrum weterynaryjne. To tutaj działa 6 weterynarzy i 8 (para weterynaryjne) AssistentInnEN. Zastosowania alternatywnych sprzęt weterynaryjny (np. zioła) zajmuje wysoki priorytet regulator leków oprócz aplikacji. Staramy się w praktyce poprzez regularne kontrole zapobiegawcze aby zapobiec nadmierne stosowanie leków. Stosowanie ziół wzmocnienie układu immunologicznego jest używany ten sam cel. Opisane wyżej metody są połączone z profilaktycznych szczepień, pewny, że gołębie z zwiększona obrona można rozpocząć w sezonie. W ten sposób można zdobywca podczas sezonu również niepotrzebnych zabiegów, po tak aby wystąpić, czasu i przestrzeni, aby poprawić kształt zwierząt, a tym samym wyższą wydajność.Kilka razy w roku, którą możemy wysłać informacje dla gołębi miłośników, jak również przegląd leków najczęściej stosowanych w gołębi do wszystkich hodowców gołębi, zarejestrowany z nami. Na życzenie wyślemy Informacje o najnowszych zmianach, nowych produktów oraz inne informacje istotne dla sporcie gołębiarskim również regularnie przez E-Mail.

"Regularne kontrole gołębi jest podstawą dobrych osiągów"

Godziny przyjęć:

Mamy trzy dzienne godziny biura od poniedziałku do piątku:

09:00 09:30
13:00 13:30
18:00 19:00
W soboty mamy konsultacji:

11:00 12:00 uh

 

Godziny urzędowania weterynarza P. Boskamp:

Poniedziałek: 09:00-09:30 i 18:00-19:00
Wtorek: 13.00-13.30
Czwartek: 09.00-09.30 i * 18:00-19:00 * (* nie w pierwszy czwartek miesiąca.)
Poza tymi godzinami możesz odwiedzić nas zawsze po wcześniejszym umówieniu.
Od 1 marca do 1 września, mamy dodatkowy klinikę szczepień 11:30 do 12:00 Uh