Vaccinatie – Ja of nee?

De meeste vragen van de afgelopen maanden hadden nog steeds betrekking op de paratyfusproblematiek. Ik heb het onderwerp al meerdere keren van verschillende kanten besproken, maar de vragen blijven opkomen.

Er schijnt nog veel onduidelijkheid te bestaan ​​over dit onderwerp. Een van de redenen hiervoor is dat de meningen van de duivendoktoren hierover sterk kunnen verschillen. Er zijn en zullen dierenartsen zijn die bij constatering van paratyfus direct adviseren om alle duiven te behandelen en dan de duiven al dan niet te vaccineren.

Ik noem dit de Pasteurschool. De meeste dierenartsen behoren tot deze “school”. Ook ik maakte er vele jaren deel van uit. Voorstanders van deze aanpak zijn al tientallen jaren in de meerderheid. Integendeel, bijna alle duivendoktoren en dierenartsen in het algemeen behoren tot de "Pasteurschool". Pasteur is een reus in de bacteriologie. Zijn mening is al jaren min of meer de wet. Pasteur hield zich aan de zogenaamde kiemtheorie. Dit betekent dat als een dier een bacterie heeft, het verantwoordelijk is voor de resulterende ziekte.

Dit inzicht werd mij ook met de moedermelk gegeven, zoals bijna elke dierenarts en arts. Het is ook logisch. Als een dier of een duif ziek is, ernstig ziek, en in die duif wordt een paratyfusbacil gevonden, dan is het meer dan logisch dat we een duif tegen die bacterie zouden behandelen met een antibioticum om te voorkomen dat het dier sterft. Aangezien deze duif meestal niet alleen op het hok zit, adviseerden veel dierenartsen meteen om alle duiven "preventief" te behandelen, ook als ze niet ziek zijn.

Zoals ik al zei, adviseer ik je ook al jaren om dit te doen en dit advies lees je nog steeds in oudere nieuwsbrieven van mij. Enerzijds omdat we dat als dierenartsen allemaal hebben geleerd en anderzijds omdat alle duivendoktoren het zo deden. Maar we moeten de waarheid niet altijd verwarren met de mening van de meerderheid. De mening van een meerderheid is vaak juist, maar niet altijd de redding.

Ik was behoorlijk gefrustreerd dat fokkers een kuur hadden genomen met een goed middel tegen paratyfus, maar dan een goede maand later terugkwamen omdat ze weer paratyfus hadden in een aantal duiven. Allereerst let men bij het kiezen van het medicijn op een herhaling van de ziekte. Dit fenomeen zou echter ook kunnen optreden als er een gevoeligheidstest was uitgevoerd. De duiven waren dan vaak slechter dan voor de eerste behandeling. Vaak meerdere duiven met dikke ellebooggewrichten.

Het is al lang bekend dat paratyfus in veel gevallen niet met alleen antibiotica kan worden bestreden. Bij een klinische uitbraak van paratyfus adviseren veel dierenartsen om duiven tegen deze ziekte te vaccineren. Welnu, voor veel ziekten, waaronder paratyfus, is vaccinatie geen wondermiddel. We kunnen met zekerheid zeggen dat vaccinatie een stap in de goede richting is en dat als je regelmatig gevaccineerd wordt, de klachten op termijn zullen verminderen.

Hebben we het probleem dan onder controle? Kuur en vaccineer en ontsmet eventueel het hok. Ja en nee. Door deze aanpak zien we een afname van klachten en klinische gevallen van paratyfus. Klopt het dat je op deze manier nooit meer een duif dood kunt laten gaan aan paratyfus? Nee, dat is niet waar. Het is echter een aanpak die de goede kant opgaat. En pas dan geneest? Dat raad ik niet meer aan. Juist omdat we zien dat na een kuur de klachten twee maanden later weer terug kunnen komen.

Wat wij zeker adviseren is om zieke duiven individueel te behandelen. Maar een preventieve behandeling van alle gezonde duiven raden we nu af. De reden is simpel. Veel medicijnen die werken tegen paratyfus “werken nog beter” tegen de goede bacteriën in de darm. Deze laatste worden meestal sterker geremd door de gebruikte antibiotica. Dit verzwakt het darmbioom in zijn geheel. Als de paratyfusbacil sneller kan herstellen dan de goede darmbacteriën, ga er dan voor “paard achter de wagen”.

Dit brengt me bij een tijdgenoot van Pasteur, Antoine Béchamps. Deze man geloofde dat ziektes alleen ontstaan ​​als omgevingsfactoren zodanig veranderen dat ziekteverwekkers kansen krijgen die ze voorheen niet hadden.

We kennen allemaal de verhalen over cholera en tyfus die kunnen uitbreken tijdens natuurrampen, vaak in de tropen. Zijn deze bacteriën er ineens? Nee, natuurlijk niet, ze zijn er altijd geweest, maar de natuurramp heeft het voor hen gunstiger gemaakt, dus ze zijn terug “herrijzen” en kan ziekte veroorzaken.

Béchamps was dan ook een voorstander van de theorie dat de omgevingsfactoren voor de goede bacteriën verbeterd moeten worden zodat de ziekteverwekkers geen kans meer krijgen. Het in de praktijk brengen van deze theorie heeft geleid tot de ontwikkeling van Bony PreviSal, dat de goede bacteriën in de darm ondersteunt en het leven van E. Coli en/of Salmonella pathogenen moeilijk maakt.

De omstandigheden verbeteren en het risico op uitbraken van deze ziekten wordt sterk verminderd. Indien deze procedure wordt bekrachtigd, worden in klinische gevallen enkel de zieke duiven behandeld, op voorwaarde dat ze zich nog voordoen. De hele duivenkolonie wordt dan niet onnodig met antibiotica behandeld. Vergeet niet dat antibioticum eigenlijk staat voor "tegen het leven".

Kortom, als je een zieke duif hebt, behandel hem dan voor de ziekte. Overweeg vaccinatie voor verharers op het hok en behandel niet alle duiven met antibiotica tenzij alle duiven (dood)ziek zijn. Maar ervoor kiezen om het microbioom te ondersteunen, is precies wat de goede bacteriën meer speelruimte geeft om de ziekteverwekkers aan te pakken.

Zelfde ziekte, andere aanpak, 5-6 jaar lang. Algehele resultaat zeer goed. Gebruiken? Geen overmatig gebruik van antibiotica en een verbetering van de sterkte van het microbioom.

Onthoud: met een gezond microbioom wordt een duif veel minder snel ziek.

Veel geluk !

Reclame:

Koop BONYFARMA producten hier...(klik)